Wypłacanie kieszonkowego – wnioski po 4 latach praktyki

Wypłacanie kieszonkowego w rodzinie Mamoników ma swoją wieloletnią już tradycję. Mimo, że moje córki do najstarszych nie należą – na dzień dzisiejszy 7 i 11 lat, własnymi pieniędzmi dysponują od dobrych kilku lat. Kieszonkowe zaczęłam wypłacać regularnie – gdy starsza córka poszła do podstawówki.  Krótko potem młodsza też już rozumiała jaką wartość mają pieniądze – i także zaczęła otrzymywać kieszonkowe – w dokładnie takiej samej kwocie jak jej starsza siostra.

 

Wypłacanie kieszonkowego – kilka faktów

 

Jak w praktyce wygląda u nas wypłacanie kieszonkowego?

Dziewczyny od nas – czyli rodziców – dostają po 50 zł/miesięcznie każda. Kwota jest stała i nie jest uzależniona od zachowania czy ocen dziewczyn. Wiedzą, że co miesiąc – w granicach pierwszego dostaną swoje 50 zł.

Mimo upływu lat – nie zwiększamy póki co wielkości kieszonkowego. Z prostej przyczyny. Tak naprawdę dysponują znacznie większymi środkami. 

• Mieszkamy w domu jednorodzinnym – a dziewczyny wychowują się w rodzinie wielopokoleniowej. Oprócz nas – w tym samym domu mieszkają jeszcze moi rodzice – czyli dziadkowie dziewczyn oraz ich prababcia. Prababcia ze swojej emerytury również co miesiąc odpala dziewczynom po 50 zł. Dodatkowo potrafią dostać nadprogramowe pieniądze od pozostałej części rodziny: dziadków, wujka, cioci z jakiejś okazji lub totalnie bez niej. Więc w najgorszym razie – dziewczyny miesięcznie mają do dyspozycji minimum 100 zł. Według mnie, to aż za dużo jak na ich zachcianki.
   
• Za te pieniądze mają pokrywać swoje potrzeby typowo zachciankowe. Wyjścia do kina czy płatne place zabaw, zabawki, gry komputerowe itp. Wydatki – które uważają za niezbędne. Lub takie – na które w danej chwili mają po prostu ochotę wydać pieniądze. Starsza Paulina – dodatkowo z tych pieniędzy pokrywa koszty związane z posiadaniem telefonu (który tak na marginesie również kupiła ze zgromadzonego kieszonkowego). Niedługo minie rok – jak stała się posiadaczem telefonu na kartę w sieci Play – dokładnie pakiet odNOWA. Przez ten czas na doładowania wydała 90 zł. Na ten wynik, myślę że duży wpływ miała świadomość, iż utrzymanie telefonu obciąża jej budżet.

• Z kieszonkowego pokrywają także pieniądze "w garść" na wycieczkach szkolnych, czy wyjazdach do znajomych. Tak jak koszty wycieczek i wyżywienie na wycieczkach im zapewniam i pokrywam w całości, tak dodatkowe pieniądze na wycieczkę to z mojej strony góra dodatkowe 20 zł w przypadku wycieczki jednodniowej. Resztę uzupełniają swoimi pieniędzmi.

 

Wypłacanie kieszonkowego – moje spostrzeżenia

 

Co tu dużo mówić – gdy rozmawiam z innymi rodzicami – okazuje się, że należymy z mężem do dość nielicznej grupy rodziców, którzy wypłacają kieszonkowe. Z tego powodu mam dobre porównanie zachowania moich dzieci z zachowaniem dzieciaków, które nie mają swoich środków pieniężnych. 

I gdy tak patrzę i mimowolnie czy świadomie porównuję, dostrzegam kilka rzeczy, różnic w zachowaniu moich córek i ich rówieśników:

 

• Nie żebrzą. To pierwsze co najbardziej rzuca mi się w oczy. Gdy moja córka chce iść na lody z koleżanką czy sama – po prostu pyta, czy może pójść na lody. Jeśli mam ochotę – dorzucę jej parę drobniaków, jeśli nie – poradzi sobie z wydatkami sama. Natomiast moi znajomi narzekają – że takie wyjścia zaczynają się od słów:
   
  – Mama – dasz, 2, 5, 10 zł na lody, ciastko, colę, chipsy, pizzę?  

   

   

  Co prędzej czy później kończy się oskubaniem ich portfela z większej czy mniejszej sumy pieniędzy. Często nie liczonej i często w ciągu jednego weekendu przekraczającej kwotę wypłacanego przeze mnie kieszonkowego. To jeśli chodzi o rodziców. Jeśli chodzi o dzieciaki – takie skubanie powoduje u nich błędny obraz rzeczywistości. Po co oszczędzać, po co zastanawiać się nad wydatkami? Jak dzisiaj wydam pieniądze, to jutro mama da kolejne do wydania. Hulaj dusza, piekła nie ma. A jako dorośli – prędzej czy później zdajemy sobie sprawę, że nikt nie dysponuje ciągłym zasobem nieograniczonej gotówki na przyjemności. Moje córki też już to wiedzą i swoje wydatki uzależniają od ilości posiadanych pieniędzy.
   

• Planują wydatki. Jeśli marzy im się większy zakup – wiedzą, że muszą ograniczyć swoje koszty by uzbierać pieniądze, na coś droższego. W wyniku czego Paulina rok temu potrafiła oszczędzać kilka miesięcy – w tym miesiące wakacyjne – by odłożyć pieniądze na wymarzony telefon. Miała przed oczami cel – i dążyła do jego realizacji. I udało jej się to 🙂 Narzuciła sobie taką dyscyplinę finansową, która pozwoliła jej na realizację marzenia. Wiki też robi postępy. Coraz częściej woli uzbierać większą kwotę i kupić sobie fajniejszą zabawkę, niż wydać pieniądze na przedmiot za kilka złoty. 
   
• Znają wartość pieniądza. Gdy dostaną ponadprogramowe 10 zł – potrafią się z nich faktycznie cieszyć. Wiedzą, że pieniądze nie spadają z nieba czy bankomatu, a my mamy także inne wydatki. Więc doceniają to co mają.
   
• ​Stają się świadomymi konsumentami. Podczas zakupów porównują ceny. Kalkulują, co kupić, za ile i co dostaną w zamian. Potrafią myśleć – że wspólna składka da im dużą butelkę soku, a nie 2 małe. Zastanawiają się czy warto kupić firmowy produkt, czy jednak tańszy zamiennik. Skończyły się akcje w sklepie, że chcę mieć wszystko i od razu. Wiedzą jakimi pieniędzmi dysponują i zastanawiają się – na co chcą je wydać. I z tego co widzę – nie jest to częste zjawisko wśród rówieśników moich córek.

 

Wypłacanie kieszonkowego – oczami córek

 

Wbrew pozorom – wcale nie są aż tak zachwycone faktem, że mają kieszonkowe. Też obserwują rówieśników – i widzą, że inni rodzice pokrywają wszystkie zachcianki swoich dzieci. Widzą, że koleżanki – nie muszą liczyć się z pieniędzmi i nawet o nich nie myślą. Wychodząc z domu – po prostu dostają pieniądze od rodziców, albo rodzice pokrywają większość pomysłów dzieci. W porównaniu z nimi – u nas jest duża dyscyplina finansowa, a dziewczyny muszą myśleć o pieniądzach i zarządzać nimi. Wiedząc – że ich skarbonki mają dno i mogą świecić pustkami. 

Więc porównują się – i wychodzi im wyraźnie – że inne dzieciaki mają lepiej 🙂

 

Wypłacanie kieszonkowego – mały apel

 

Mam nadzieję – że ten artykuł – sprawi że zaczniesz myśleć nad wypłacaniem kieszonkowego dla swojego dziecka. A może nawet przekona Cię do tej opcji. Dzięki możliwościom obracania własnymi pieniędzmi – dzieciaki od najmłodszych lat – uczą się jaki wpływ mają pieniądze na ich życie. Jak podejmować decyzje i dysponować ograniczonymi środkami – przy całej gamie możliwości.

Ponadto – nadal twierdzę – że kieszonkowe to jedna z najlepszych i najłatwiejszych opcji nauki z zakresu edukacji finansowej.

Ja też za swoimi dziećmi   – bym w ogień skoczyła – nie oznacza to jednak, że muszę spełniać każdą ich zachciankę. I kieszonkowe jest granicą, głosem rozsądku – zarówno dla nich – jak i dla mnie. Z tego powodu naprawdę polecam wypłacanie kieszonkowego jako sposób na opanowanie podstaw z zarządzania pieniędzmi.